کمپین ساخت و تکمیل سرویس بهداشتی برای خانواده های نیازمند

چقدر سخته !!! خانواده هایی نیازمند و آبرومند در میان ما و یا در شهر و یا در کشور ما زندگی بکنند و سرویس بهداشتی مناسبی نداشته باشند. آن هم در این شرایط بحرانی اجتماعی ،اوضاع وخیم اقتصادی و...شرایط را برایشان سخت تر کرده . دوستان خوبم لحظه ای خود را جای آنها قرار بدهیم. اگه من و شما در این شرایط زندگی می کردیم  چه حس و حالی داشتیم .؟  به نظرم تحملش به جای خود ، تصورش هم  خیلی سخت 

 شاید ! مطرح کردن این پروژه برای شما کمی عجیب باشه ولی از آنجائیکه این خیریه به هزاران دلیل به یه وسیله نقلیه برای انجام امورات مربوط به خیریه ، همچنین جابجائی نیکوکاران جهت بازدید از مناطق محروم ، ارتباط با خانواده هایی که در دور دست زندگی می کنن ، جابجائی کالاهای مددجویان و از طرفی دیگر لزوم سفر به استانهای مجاور جهت جذب خیر و گاها انجام امورات اداری بصورت گروهی نیاز شدید و مبرم داره .

بسمه تعالی

درخت تو گر بار دانش بگيرد                  به زير آوري چرخ نيلوفري را

دانش آموزان راهنمایی دختر و پسر روستاي مدانچ از بخش کتیج  واقع در استان سيستان و بلوچستان ، بیش از 4 ساله تو یک مدرسه کوچک به صورت مختلط در دو شیفت مخالف راهنمایی و دبیرستان مشغول به تحصیل هستند و اکنون علاوه بر کمبود کلاس درس ، با کمبود شدید امکانات و تجهیزات مواجه اند.

ضمن سپاس از تلاش و حمایت های همه جانبه  و یشر دوستانه شما خوبان هموطن ، بخصوص  در عرصه احیای تعلیم و تربیت ، مدرسه سازی و حمایت از مناطق محروم کشور، بدینوسیله استحضار می رساند مدرسه راهنمایی و دبیرستان دخترانه کتیج با داشتن حدود 200 نفر دانش آموز شهری و حدوو 200 نفر دانش آموز روستایی فاقد ساختمان آموزشی ، خوابگاه شبانه روزی  و سایر امکانات می باشد. و اکنون در یک محیط کوچک واستیجاری در دوشیفت و در شرایطی غیر معقولانه ای مشغول به تحصیلند .  این معضل باعث ترک تحصیل بسیاری از  دانش آموزان روستایی و حتی شهری نیز گردیده است  بطوری که سالیانه بیش از 70  نفر به ناچار مجبور ترک تحصیل می شوند.

ماه مهر داره نزدیک میشه. ماهی که همه‌ی ما رو یاد اولین روزهای مدرسه و کلی خاطرات خوب بچگی می‌ندازه.
حس خوب یادگیری خوندن و نوشتن. دوستای خوب که شاید الان هم هنوز کنارمون هستن. روزایی که شاید شغل امروزمون رو هم بهش مدیونیم.

اینجانبان جمعی از ورزشکاران شهر کتیج  می باشیم که سالهای سال است بدون هیچ گونه امکانات ،  تیم های ورزشی تشکیل داده و در راستای نشاط و سلامتی جامعه قدم هایی هر چند کوچک در حد توان خود برداشته ایم. اما با این وجود درد دل هایی داریم و از مسئولین و نیکوکاران  می خواهیم صدای ما را بشنوند و حتی المقدور در برطرف کردن مشکلات ورزش شهر ما  بکوشند.